26 ديماه سالروز وفات دكتر اردشير حسين پور مي باشد. به همين دليل لازم دانستم طبق روال معمول و اين دفعه قويتر به ذكر خاطراتي از ايشان به همراه تجزيه و تحليل بپردازم. اميدوارم بتوانم با معرفي موثر اين شخصيت برجسته،جوانان كشور را در شناخت اصول و بنيانهاي موفقيت شان ياري دهم.

يكي از خصوصيات بارز ايشان استفاده از انگيزه هاي مثبت بود. از انگيزه هاي مثبت در راستاي اهداف ملي استفاده مي كرد. از تعصبات قومي براي پيشبرد اهداف ملي بهره مي برد. براي نمونه با ذكر ويژگيهاي خاص هر قوم، ايل يا طايفه، افراد مرتبط را ترغيب و تشويق مي كرد تا از توانايي هاي خود براي انجام طرحهاي بزرگ استفاده نمايند. او اعتقاد داشت كه وجود فرهنگهاي مختلف يك فرصت استثنايي است ولي بايد مديريت شود تا آنها در راه ساختن كشور به رقابت بپردازند.

وقتي زندگي استاد محمد بهمن بيگي را مطالعه مي كردم كه يكي از علل موفقيت مدارس ساير عشايري در رقابتي كردن تحصيل ميان طوايف عشاير بوده است. هر طايفه اي از لحاظ درسي قويتر بود افراد بيشتري به مدارس شبانه روزي و مراكز تربيت معلم عشايري راه مي يافتند. به همين رقابت بين طوايف و اقوام براي كسب افتخارات بسيار زياد بود.

دكتر حسين پور نيز همانند استاد بهمن بيگي به استفاده از رقابت بين قومي در مسائل علمي معتقد بودند و اگر فردي از قوم لر يا كرد يا قشقايي يك كار فوق العاده انجام مي دادند قوميت او را به ياد مي آوردن و مي گفتند اين موفقيت حق اوست زيرا او اهل فلان قوم است كه اين خصائص را دارد. به اين مي گويند بهترين استفاده از پتانسيلهاي قومي كه زماني همين پتانسيل مظهر خون و خونريزي بود.

يكي از همكاران دكتر كه به علت عدم آشنايي با اصول شنا در استخر در حال غرق شدن بوده از هيچ كسي كمك نگرفته بود و از او علت را پرسيده بودند و گفته بود كه در قوم ما كمك خواستن براي مرد زشت است مخصوصاً بگويي: كمك - كمك. لذا هر كاري كردم نتوانستم تقاضاي كمك كنم و واقعاً حاضر بودم غرق بشوم.

دكتر حسين پور از اين حادثه مطلع شده و از فرد مذكور مي خواهد كه اين تعصب و جديت را در راه حل مشكلات كشور و انجام پروژه ها و همچنين تحصيل صرف نمايد.